7.10

19:00

Szymon Łukowski Quintet feat. Hannes Riepler - III FESTIWAL JAZZ&LITERATURA 2017

SZYMON ŁUKOWSKI QUINTET FEAT. HANNES RIEPLER to nowy projekt saksofonisty, kompozytora i aranżera związanego z trójmiejską i bydgoską sceną muzyczną uwieńczony wydanym w maju 2017 wyśmienitym albumem „Hourglass”. Stylistyka zespołu oscyluje wokół nowoczesnego jazzu. Rolę instrumentu harmonicznego powierza się tu naprzemiennie wibrafonowi oraz gitarze, co w połączeniu z saksofonami odświeża formułę klasycznego kwintetu i otwiera nowe przestrzenie brzmieniowe, niemożliwe do uzyskania w składzie, w którym instrumentem harmonicznym jest fortepian.

Charakterystyczna barwa współdziałającego wibrafonu i gitary, modernistyczne melodie i nieszablonowe aranżacje, żywiołowe sola, rozszerzona tonalność i odcinki kolektywnej improwizacji inspirowanej współczesną muzyką kameralną tworzą jedyny w swoim rodzaju muzyczny konglomerat, w którym tradycja przenika się z nowoczesnością, improwizacja z precyzyjną aranżacją, liryczność z dynamizmem.

Skład:

Szymon Łukowski - saksofony, klarnet basowy

Hannes Riepler (UK/AT) - gitara

Jan Freicher - wibrafon, marimba

Paweł Urowski - kontrabas

Sławek Koryzno - perkusja

Tekst Tomasza Łuczaka z POLISH JAZZ o albumie Szymon Łukowski Quintet feat. Hannes Riepler – Hourglass:

Przysłuchując się nowej propozycji muzycznej trójmiejskiego saksofonisty i klarnecisty Szymona Łukowskiego, nie mogę przestać myśleć o wykreowaniu przez wszystkich muzyków obecnych na płycie swoistej klarowności i komunikatywności przekazu, które w połączeniu z rozbudowanym instrumentarium lidera (saksofon tenorowy, altowy, sopranowy plus klarnet basowy), nieszablonowymi i bardzo precyzyjnymi rozwiązaniami aranżacyjnymi, wykorzystaniem melodii i improwizacji jako pretekstu do dalszego rozwijania formy konkretnych utworów, stanowić mogą idealny przykład artystycznego wyrazu w ramach szeroko rozumianego jazzowego idiomu.

Jest w tym wyczuwalny przenikliwy rys kreatywnego jazzowego mainstreamu chociażby spod znaku wykonawców wytwórni Criss Cross – Davida Binneya, Alexa Sipiagina czy Davida Kikoskiego, z charakterystyczną dla nich brzmieniową otwartością i elegancją. Koncepcja Łukowskiego, który dodatkowo wykorzystuje ciepłą i wyważoną barwę wibrafonu oraz gitary, zdaje się sięgać znacznie głębiej, zgrabnie spajając wątki współczesnej kameralistyki z tradycją zapoczątkowaną przez legendy pokroju Joe Hendersona, Woody’ego Shaw czy Kenny’ego Wheelera. W efekcie obcujemy niejako z odświeżoną formułą klasycznego kwintetu jazzowego, bez udziału fortepianu jako instrumentu harmonicznego, co zdecydowanie dodało całości kolorytu i poszerzyło kontekst wypowiedzi artystycznej.

Często w życiu bywa tak z różnymi teoriami, że przynoszą one ze sobą tylko część prawdy, a my nierzadko skupiamy się na pierwszym wrażeniu, nie chcąc wchodzić w detale. Rzeczone detale to w przypadku tego konkretnego składu historia jazzowej tradycji przefiltrowana przez muzyczną wrażliwość Szymona Łukowskiego, który z płyty na płytę wydaje się dążyć w kierunku coraz większej otwartości, subtelnie afirmując tym samym głębię tworzonej przez siebie sztuki.