9.10

18:00

Akademia Chorzowskich Osobowości

Dyrektor Teatru.
Dariusz Miłkowski urodził się w roku 1947 w Sopocie. Egzamin maturalny złożył w renomowanym sopockim Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego, po czym podjął studia w Politechnice Gdańskiej, na wydziale budowy maszyn, których jednak nie ukończył. W 1974 roku zdał egzaminy do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, na wydział reżyserii dramatu.
W czasie studiów kilkakrotnie wyjeżdżał na kilkumiesięczne pobyty do Londynu, a doświadczenia i obserwacje z tych wyjazdów zaprocentowały szczególnie po podjęciu pracy w Teatrze Rozrywki. Jego debiutem było przedstawienie E. Vesphala Te twoje chmury na scenie Miniatura Teatru im. J. Słowackiego w Krakowie (warsztat reżyserski). Przedstawienie dyplomowe (Czarny romans Władysława Terleckiego) zrealizował w Poznaniu już jako etatowy reżyser Teatru Polskiego.
Etatowo był także związany z Teatrem Muzycznym w Gdyni (Piraci z Penzancy Gilberta & Sullivana), Teatrem Polskim we Wrocławiu (Pieszo S. Mrożka, Damy i huzary A. Fredry, Powrót posła J. U. Niemcewicza). Współpracował z Teatrem W. Siemaszkowej w Rzeszowie, Teatrem Powszechnym w Łodzi oraz Teatrem Wybrzeże w Gdańsku. W Warszawie zrealizował opery dziecięce: Mały kominiarczyk i Potop Noego B. Brittena oraz Amahl i nocni goście G. Menottiego z udziałem uczniów American School of Warner i profesjonalnych wykonawców dorosłych. W 1983 roku zrealizował dla Ośrodka Telewizji w Katowicach sztukę G. Gorina pt. Retro.

W latach 1982-1992 pracował jako starszy wykładowca we wrocławskiej filii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, prowadząc zajęcia ze scen współczesnych i elementarnych zadań aktorskich.

W lutym 1984 roku został kierownikiem artystycznym Teatru Rozrywki (wówczas Music Hall Telewizji Polskiej w Chorzowie), a z dniem jego przekształcenia w Państwowy Teatr Rozrywki (1.01.1985) objął także funkcję dyrektora naczelnego, którą pełni do dziś.
 
Od początku swej pracy w Chorzowie, Dariusz Miłkowski konsekwentnie realizował ideę współczesnego teatru muzycznego, podkreślając znaczenie nie tylko muzyki, ale także reżyserii i aktorstwa w tym gatunku teatralnym. Zaprocentowało to stworzeniem bardzo stabilnego i profesjonalnego zespołu, w którym nie ma archaicznego podziału na balet, chór i solistów.
Za jego dyrekcji Teatr Rozrywki stał się pośrednikiem między publicznością śląską a ośrodkami teatralnymi i teatrami polskimi i zagranicznymi.
Na scenie Teatru Rozrywki prezentowano gale i ważniejsze koncerty kolejnych wrocławskich Przeglądów Piosenki Aktorskiej, najwybitniejsze realizacje teatrów z całej Polski (stała współpraca z Teatrem Polskim i Teatrem Powszechnym z Warszawy, prezentacji spektakli scen Krakowa, Wrocławia i Poznania) oraz indywidualnych twórców (Milva, Bułat Okudżawa, Hanna Schygulla, Zbigniew Zapasiewicz, Gustaw Holoubek, Jan Englert, Ewa Demarczyk, Michał Bajor, Krystyna Janda i in.) Teatr Rozrywki gościł również księdza profesora Józefa Tischnera, Sławomira Mrożka i Krzysztofa Pendereckiego, konsekwentnie realizując ideę żywego kontaktu z wielkimi osobowościami szeroko pojętej kultury narodowej.

Oblicze artystyczne Teatru Rozrywki – tworzone przede wszystkim przez Dyrektora – określa jednak przede wszystkim repertuar własny. Miały tu miejsce polskie prapremiery widowisk muzycznych i musicali:
– Dzisiaj wielki bal w Operze J. Tuwima,
– Kat i błazen J. Wericha,
– Czarodziej z krainy Oz H. Arlena, E. Y. Harburga i J. Kane'a,
– Evita A. L. Webbera i T. Rice’a,
– Pocałunek kobiety-pająka J. Kandera i F. Ebba,
– The Rocky Horror Show” R. O’Briena,
– The Canterville Ghost J. Williamsa,
– Dyzma — musical W. Młynarskiego i W. Korcza,
– Rudolf Valentino Z. Rudnickiej,
– Rent J. Larsona,
– Spin – musical D. Pashleya,
– Jekyll & Hyde F. Wildhorna i L. Bricusse’a,
– Lady Day – Billie Holiday L. Robertsona,
– Oliver! L. Barta,
– Producenci M. Brooksa,
– Przebudzenie wiosny S. Satera i D. Sheika,
– Sweeney Todd S. Sondheima,
– Our House T. Firtha i Madness i in.

W tym roku Pan Dariusz Miłkowski otrzymał nagrodę specjalną "Chorzowskie Szekspiry" przyznaną w ramach organizowanych po raz pierwszy Ogrodów Szekspirowskich, które  towarzyszyły Festiwalowi Małych Form Artystycznych organizowanych w Chorzowskik Centrum Kultury.