8.10

10:00

Spektakl „GRZECZNA” wg. Gro Dahle OPEN WINDOW Teater Bergen, Norwegia

reżyseria: Przemyslaw Jaszczak
aktorka, animatorka: Dominika Minkacz Sira
scenografia, lalki, kostiumy, animacja: Mateusz Mirowski
muzyka: Felix Laband
obsługa techniczna: Jon Eirik Sira
producent: Camilla Svingen

Premiera: 4 września 2015, Cornerteateret Bergen, Norwegia

spektakl dla dzieci od 5 roku życia

 Bohaterką tej powieści jest dziewczynka o imieniu Lusia. Piękna, zadbana i  porządna. Idealna córka i uczennica. Nigdy nie mówi, jeśli nie jest o coś pytana. Pracowita i uśmiechnięta. Pisze idealne literki, myje dokładnie każdy ząbek, nie przeszkadza dorosłym, czyta książki i podnosi rękę na lekcjach pokazując spiłowane i podcięte paznokietki. Nie potrafi robic czegoś, co wychodzi poza oczekiwania otoczenia. Jest tak miła, że z czasem staje się przezroczysta i bez wyrazu. Pewnego dnia jednak wszystko się zmienia. Lusia znika w ścianie.  Zamarza z idealnym uśmiechem na twarzy.  Po jakimś czasie rodzina i najbliżsi zauważają, że jej nie ma.  Zaczynają się poszukiwania. Lusia nie potrafi się uwolni, krzyknąć. Stoi i czeka uwięziona w ścianie. W dziewczynce dokonują się zmiany. Zaczyna dojrzewac do tego, że musi coś zrobic, żeby się uwolnic. Musi znaleźć w sobie siłę. Kiedy czuje, że jest już gotowa, uwalnia się i burzy ścianę. Jest brudna, rozczochrana, krzyczy... Po chwili widzimy inne postaci, które powoli uwalniają się i również wychodzą ze ściany. Lusia nie była sama. Teraz jest już pewna siebie i oddycha pełną piersią. Od tej pory jej życie jest prawdziwe.

 «Grzeczna» to spektakl dla dzieci i dorosłych, oparty na książce popularnej skandynawskiej autorki Gro Dahle. Połączenie teatru formy, gry aktorskiej i animacji.
Dominika Minkacz Sira – Open Window Teater  jest odpowiedzialną za projekt. Pochodząca z Chorzowa, absolwentka wrocławskiej Szkoły Teatralnej PWST na Wydziale Taetru Lalek. Od 2007 na stałe mieszkająca w Bergen, w Norwegii. Open Window jest nowopowstałą grupą, mającą na celu zapraszanie do poszczególnych projektów artystów z różnych krajów. Pozwoli to na uzyskanie dobrej dynamiki i czerpanie inspiracji, co w efekcie z pewnością stworzy ciekawe spektakle. Celem jest tworzenie teatru rodzinnego, nie tylko skierowanego do “Małego” widza, ale również do dorosłych. Teatr formy ma wiele do zaoferowania w dzisiejszych czasach i zasługuje na więcej uwagi. Chcemy tworzyc spektakle zapadające w pamięć, które będą ciekawym przeżyciem zarówno dla widzów “małych” jak i “dużych”. Przy użyciu różnych technik lalkarskich, ciekawych form, rozwiązań technicznych oraz muzyki i animacji, możemy przenieść widza w nowy wymiar.
 Spektakl «Grzeczna» jest tworzony przez artystów z Norwegii i Polski. Punktem wyjścia jest połączenie skandynawskiej literatury z teatrem formy. Teatr formy ma w Polsce długą tradycję i osiągnął wysoki poziom, dlatego też współpracujemy z reżyserem i scenografem, którzy aktywnie działają w tej dziedzinie. Z ich umiejętności i doświadczenia możemy zaczerpnąć bardzo wiele i stworzyc spektakl na wysokim poziomie, który będzie pokazywany w rożnych krajach.
Przemysław Jaszczak ukończył reżyserię Teatru Lalek we wrocławskiej PWST i ma na swoim koncie kilka znaczących premier w państwowych teatrach w Polsce.
Mateusz Mirowski działa aktywnie jako scenograf i animator, odbywając jednocześnie studia doktoranckie w tej dziedzinie.
 Historia o idealnej dziewczynce przedstawiona jest za pomocą 3 typów lalek, masek, animacji i gry aktorskiej. Historia ma kilka wymiarów. Przedstawia świat tych, którzy są wstydliwi i cisi. Nie tylko dzieci. Byc grzecznym, ładnym i zdolnym jest w dzisiejszych czasach standardem. Dzieci i młodzież są nieustannie wystawiane na próby. Ciągle czegoś się od nich wymaga i oczekuje. Młode dziewczęta narażone są na depresję kiedy nie udaje im się byc idealnymi. W Skandynawii stanowi to coraz większy problem. Prasa wciąż donosi o dziewczętach i chłopcach, którzy próbują sobie odebrac życie, tudzież wymagają pomocy psychologów w rozwiązaniu swych problemów i wydostaniu się z pułapki. Próba upodabniania się do «ideału» sprawia, że nasza indywidualność gdzieś zanika. Stajemy się coraz bardziej podobni do siebie i nie potrafimy wyrażać samych siebie, naszych uczuc i własnych potrzeb. Wstydzimy się bycia sobą. W «Grzecznej» apelujemy do wszystkich, pokazując, że umiejętność bycia sobą i wyrażania samego siebie  jest umiejętnością najważniejszą. Bycie idealnym nie oznacza bycia szczęśliwym.

 Główna bohaterka- Lusia- grana jest trzema różnymi lalkami. W momentach kiedy Lusia staje się coraz bardziej robotyczną i bez wyrazu- animatorka zmienia lalkę, którą animuje na scenie. Pierwsza lalka – tantamareska- posiada twarz / głowę oraz ręce aktorki dzięki czemu jest pełna wyrazu i życia. Druga lalka posiada tylko jedną «żywą» rękę aktorki, a reszta jest animowana. Z kolei trzecia lalka zbudowana jest z płaskich płyt. Bez życia, płaska jak ściana, w którą w kolejnym etapie wtapia się dziewczynka. W ostatniej odsłonie, kiedy to Lusia odkrywa w sobie siłę i budzi się w niej duch walki o samą siebie, na scenie pojawia się aktorka w stroju dziewczynki. Uwolniła się od tego, co ją oddalało od bycia sobą. Odnalazła prawdziwą siebie. Jest pełna życia i  pełna emocji. Wie kim jest.
 Scenografię tworzy ściana, która spełnia kilka funkcji. Wyświetlane są na niej animacje oraz miejsca i osoby pojawiające się w tej historii; są to Lusia, która tkwi w ścianie oraz duchy innych dzieci i dorosłych, którzy tak samo jak ona wtopiły się kiedyś w ścianę. Ściana jest również częścią mieszkania, pokoju, klasy i miasta. W ostatniej scenie Lusia burzy ścianę, z której zaczynają wypada
 cegły.
Lalki animowane znajdują się na specjalnym stoliku, który również spełnia kilka funkcji: szkolna ławka, umywalka i stół.  Aktorka wciela się również w rolę mamy, taty, koleżanki i nauczyciela. Te postaci grane są w maskach. Cała sztuka przedstawiona jest w formie dialogu Lusi z jej wewnętrznym głosem ( «off» ).
 W spektaklu wykorzystujemy muzykę Felix’a Laband z Johanesburga. Jest to delikatna mieszanka elektroniki z elementami «sampli» z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Momentami lekka i przejrzysta, jak i mroczna i tajemnicza.
 Spektakl jest tworzony w trzech wersjach językowych: polskiej, norweskiej i angielskiej. Dzięki temu mamy możliwość zaprezentowania się większemu gronu odbiorców i zaobserwowania reakcji widzów z różnych krajów i kultur.
 Przedstawienie tworzone jest dzięki wsparciu finansowemu uzyskanemu z instytucji kulturalnych w Norwegii ( Urząd miasta Bergen, Spenn oraz FFUK).

openwindowtheatre.com